آیا حساسیت به ایمپلنت های تیتانیومی واقعیت دارد؟

حساسیت به ایمپلنت تیتانیوم

موارد نادری از حساسیت به ایمپلنت تیتانیوم مشاهده شده است، این حساسیت در پایین ترین درصد، حدودا 6 دهم درصد اتفاق می افتد. برای معدود افرادی که به تیتانیوم حساسیت دارند و یا دچار بیماری خاصی هستند ممکن است این حساسیت بروز کند. برای کسانی که قصد ایمپلنت دندانی دارند ممکن است این اتفاق بیفتد. ایمپلنت های دندانی که برای دندان های از دست رفته مورد استفاده قرار می گیرند، ممکن است مشکلاتی را به وجود بیاورند. برای کسانی که دچار این حساسیت هستند مواد دیگری در نظر گرفته شده است. در صورتی که قصد استفاده از ایمپلنت دارید، برای کاهش میزان خطرات احتمالی وارد شده به دهان و دندان های خود بهتر است به بهترین دندانپزشک متخصص ایمپلنت دیجیتال در اصفهان مراجعه کنید. در این مراکز از متریال درجه یکی برای کاشت ایمپلنت در دهان بیماران استفاده می شود.

فلز تیتانیوم در ایمپلنت

ایمپلنت های دندانی راهی برای جایگزینی دندان هایی هستند که به دلیل خرابی بیش از حد و از بین رفتن مینای دندان و یا کشیدن آن، راهی برای ترمیم آن وجود ندارد. ایمپلنت ظاهری طبیعی دارد و تشخیص آن ها از دندان های طبیعی کمی مشکل است. عملکرد این دندان ها با دندان طبیعی فرقی ندارد. تیتانیومی که در دندان کار گذاشته می شود نقش ریشه ی دندان را به عهده دارد. روکش دندان بر روی این پایه ی تیتانیومی قرار می گیرد و این قطعه نقش نگهداری روکش را بر عهده دارد.

تیتانیوم تنها فلزی است که با استخوان جوش می خورد به همین دلیل برای ایمپلنت دندانی از این فلز استفاده می کنند. در سال 1950 در حین ازمایش بر روی یک خرگوش این خاصیت تیتانیوم کشف شد و بعد از آن از طرف FAD  (سازمان غذا و دارو) به عنوان یک ماده ی بی خطر در پزشکی مورد استفاده قرار گرفت. به دلیل سازگاری با بدن از این فلز در ایمپلنت، جایگزینی در ارتوئپدی برای مفصل ران و زانو مورد استفاده قرار گرفت.

برای ساخت ایمپلنت های دندانی از تیتانیوم خالص و یا آلیاژ تیتانیوم استفاده می شود. فرایندی که با آن تیتانیوم در استخوان جوش می خورد، اسئواینتگریشن نامیده می شود. در صورتی که بیمار برای بهداشت دهان و دندان خود وقت صرف کند و به طور کامل از دندان ها مراقبت کند تا 95 درصد نرخ موفقیت این عمل بالا می رود و شبیه دندان طبیعی عمل می کند. این ماده به دلایلی مانند میزان موفقیت بالا در سازگاری با بدن و مقاومتی که دارد برای استفاده در ایمپلنت های دندانی ارجحیت دارد.

13 درصد از افراد یک جامعه ممکن است به سه فلز نیکل، کبالت یا کروم حساسیت نشان بدهند. ایجاد ورم و مشکلاتی که برای لثه در اطراف ایمپلنت ایجاد می شود نشان می دهد فرد به فلز ایمپلنت آلرژی دارد. برای اطمینان از عدم آلرژی افراد می توانند یک آزمایش ساده ی پوستی انجام دهند و بعد از آن از تیتانیوم استفاده کنند.

تست حساسیت به تیتانیوم

زمانی که بدن بیش از حد به یک ماده واکنش نشان دهد، سیستم ایمنی دچار اختلال می شود. این آلرژی در بعضی از مواقع به صورت بثورات جلدی بروز می کند و در آلرژی های حاد سیستم ایمنی فرد دچار اختلال می شود. در بعضی از مشکلات پوستی این حساسیت های فقط به بعضی از فلزها است. تقریبا 17 درصد از زنان و 3 درصد از مردان به فلز نیکل حساسیت نشان می دهند. فلزات برای دندانپزشکی استفاده ی زیادی دارد. مانند آمالگام که ترکیبی از طلا، نقره و دیگر فلزات است که برای پر کردن دندان از آن استفاده می شود. بعضی از افراد تا زمان استفاده از تیتانیوم برای ایمپلنت اصلا از آلرژی خود اطلاعی ندارد. این حساسیت به صورت های مختلفی مانند، کهیر، لکه های خشک داخل دهان، التهاب لثه، زخم و ورم بروز می کند.

برای تشخیص حساسیت بیمار به تیتانیوم آزمایشی به نام MELISA انجام می شود. این آزمایش خون، گلبول های خونی را جدا می کند و آن ها در معرض تیتانیوم قرار می دهد و واکنش سیستم ایمنی را بررسی می کنند. این تست از تست پوستی سنتی موفق تر است. این روش برای تست آلرژی کارایی زیادی دارد.

علائم حساسیت به تیتانیوم

قرار گرفتن در معرض حساسیت به طور مداوم باعث ایجاد مشکلاتی در بدن انسان می شود. از تیتانیوم در صنایع آرایشی، ورزشی و دیگر صنایع استفاده می شود. استفاده از تیتانیوم برای ساخت لوازم ورزشی، آرایشی، خمیر دندان، تولید رنگ سفید و غیره ضروری است. همه ی افراد در معرض استفاده از این مواد هستند. ساییدگی در دندان باعث آزاد شدن ایمپلنت می شود و این مواد با پروتئین های بدن ترکیب می شود و بافت های اطراف ایمپلنت را افزایش می دهد. در بعضی از افراد ترکیب پروتئین-فلز باعث بروز حساسیت می شود.

هرچند پس زده شدن تیتانیوم بسیار نادر است ولی بروز علائمی در بدن نشان از پس زدن تیتانیوم و آلرژی دارد. برجستگی های روی پوست یا لثه که به آن کهیر می گویند، اگزما یا لکه های خشک و خارش دار، بثورات که باعث قرمز شدن شدن بافت های اطراف ایمپلنت می شود، تحلیل استخوان یا تورم و درد در اطراف ایمپلنت از جمله مواردی است که نشان می دهد ایمپلنت در فرد ایجاد حساسیت کرده است. در صورت بروز هر کدام از این علائم باید به پزشک معالج مراجعه کنید. در صورتی که از برندهای معتبر و استاندارد برای ایمپلنت های دندان در کلینیک های تخصصی ایمپلنت دندان اصفهان استفاده شود، افراد دچار این نوع حساسیت نمی شوند.

انواع حساسیت به تیتانیوم ایمپلنت

حساسیت نوع 3-1 ظرف چند دقیقه بعد از قرار گرفتن در معرض آنتی ژن بروز می کند و منجر به بروز آنتی بادی می شود. حساسیت نوع 4 یا با تاخیر به بافت ها آسیب می زند و ایمنی سلول را دچار اختلال می کند. لنفوسیت هایی که حساسیت شده اند در واکنش به آنتی ژن، آنزیم های پروتئولیتیک آزاد می کنند. در صورت بروز این حساسیت ظرف 47-24 ساعت حساسیت به صورت واکنش های التهابی بروز می کند.